[ad_1]
Ο Μάνφρεντ Βέμπερ θεωρείται πολιτικός χαμηλών τόνων, εξισορροπιστής ανάμεσα στους 219 βουλευτές διαφόρων τάσεων και θέσεων στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, από τους εθνολαϊκιστές της Ουγγαρίας μέχρι τους μάλλον φιλελεύθερους του Βελγίου. Με τις απόψεις του για την Ευρώπη ορισμένες φορές δεν ταυτίζεται πλήρως με τα όσα πρεσβεύει το ίδιο του το κόμμα. Είναι και ο λόγος που στις ευρωεκλογές του 2014 το Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα CSU δεν θέλησε να τον στείλει ως υποψήφιο για ανώτατο αξίωμα στις Βρυξέλλες. Στο μεταναστευτικό ξέρει να ελίσσεται ανάμεσα στις απόψεις της καγκελαρίου κι αυτές του υπουργού Εσωτερικών και προέδρου του βαυαρικού Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος Χορστ Ζεεχόφερ. Τους 11 Ούγγρους πολέμιους της Ευρώπης από το κόμμα Fidesz του υπερσυντηρητικού πρωθυπουργού Όρμπαν τους κράτησε ο Βέμπερ παρά τη μαζική κριτική που δέχθηκε.
Στήριξη Μέρκελ
Στα κομματικά όργανα του CSU ο Βέμπερ έχει στέρεες ρίζες. Με τη στήριξη της Άγκελα Μέρκελ κατάφερε να αναδειχθεί υποψήφιος και να πάρει σήμερα το χρίσμα και ως επίσημος υποψήφιος των ευρωπαϊκών κεντροδεξιών κομμάτων για τις ευρωεκλογές του 2019 και ίσως επικεφαλής της Κομισιόν. Όπως και πολλοί άλλοι ευρωπαίοι πολιτικοί έτσι και ο Βέμπερ έχει το πρόβλημα ότι εκτός από τους κύκλους των Βρυξελλών και την εκλογική του περιφέρεια στη Βαυαρία δεν είναι γνωστός σε πολλούς ψηφοφόρους στη Γερμανία, την Φινλανδία ή την Κύπρο. Πολλοί μάλιστα από μικρές ευρωπαϊκές χώρες έχουν αμφιβολίες για το εάν θα ήταν καλή ιδέα να βρίσκεται στην κορυφή της Κομισιόν ένας Γερμανός. Ο τελευταίος ήταν ο Βάλτερ Χαλστάιν το 1967, ο οποίος έπειτα από πιέσεις των Γάλλων απέφυγε να βάλει για δεύτερη φορά υποψηφιότητα. Άγνωστο παραμένει ποια θα είναι η αντίδραση της εθνολαϊκιστικής κυβέρνησης της Ιταλίας απέναντι σε έναν γερμανό υποψήφιο.
Ο Μάνφρεντ Βέμπερ ξεκίνησε την καριέρα σε περιφερειακό επίπεδο και κατάφερε μετά από σύντομη παρουσία στην τοπική βουλή της Βαυαρίας να γίνει ευρωβουλευτής. Στην αρχή τον ξένισαν οι διαδικασίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά σιγά-σιγά αναρριχήθηκε σε επικεφαλής της ομάδας του. Στα αρνητικά του ανήκει στο ότι δεν πέρασε από κανένα κυβερνητικό αξίωμα.
Μακρύς ακόμη ο δρόμος του
Με το σημερινό χρίσμα που καθιστά τον Βέμπερ υποψήφιο διάδοχο του Γιούνκερ από τα ευρωπαϊκά κεντροδεξιά κόμματα, δεν ανοίγουν διάπλατα όλοι οι δρόμοι για τον Βέμπερ. Ο συσχετισμός δυνάμεων στο μελλοντικό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που θα προκύψει μετά τις ευρωεκλογές το 2019 δεν είναι προβλέψιμος λόγω του αυξανόμενου αριθμού των εθνολαϊκιστών και ξενόφοβων στην Ευρώπη. Το πιο πιθανό είναι ότι συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες δεν θα μπορούν να σχηματίζουν πλειοψηφία, κατά πάσα πιθανότητα θα υπάρξει μια τρίτη πολιτική δύναμη, που θα μπορούσε να στηρίξει έναν δικό της υποψήφιο.
Ήδη οι γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες προανήγγειλαν ότι εάν ο Βέμπερ βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος της Κομισιόν δεν πρόκειται να τον ψηφίσουν. Ασαφές παραμένει ποια στάση θα κρατήσει το νέο κόμμα του γάλλου προέδρου “En Marche” στη μελλοντική ευρωβουλή. Ο Μακρόν υποστήριξε ότι δεν θα πρέπει να επικρατήσουν αυτοματισμοί ανάμεσα στους επίσημους υποψηφίους και τον πρόεδρο της Κομισιόν. Άρα ο Βέμπερ βρίσκεται στην αρχή ενός μακρού προεκλογικού αγώνα με αβέβαια έκβαση. Οι πιθανότητες να διαδεχθεί τον Γιούνκερ είναι μέτριες. Ίσως τελικά να πρέπει να παρηγορηθεί με το αξίωμα του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Μπερντ Ρίγκερντ/Ειρήνη Αναστασοπούλου
Πηγή: Deutsche Welle
[ad_2]
Source link
