[ad_1]
Φεύγουν οι άνθρωποι που να πάρει η οργή…
Μεγαλώνουν και φεύγουν και μέσα σε λίγο καιρό η επίσημη αγαπημένη του ’87 ορφανεύει από κανονικούς και… ομοιωματικούς γονείς: σαν πατέρα τους είχαν οι παίκτες τον Κώστα Πολίτη, αύριο κηδεύεται ο (κανονικός) πατέρας του Φασούλα, τον Σεπτέμβριο του 2015 είχε χάσει τη μάνα του ο Γιαννάκης, στις 5 Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς (ίδια μέρα με τον Φασούλα δηλαδή) τη δική του ο Φάνης και τέτοιες απώλειες δεν αναπληρώνονται.
Δεν θυμάμαι εάν το ΄χω ξαναγράψει, αλλά ακόμη κι αν το επαναλαμβάνω έχει την αξία του: πρόκειται για μια σοφή κουβέντα που μου είχε πει ο σεσημασμένος για τη θυμοσοφία του Γιωργής Μπουσβάρος, όταν είχε φύγει από τη ζωή η μητέρα του και του τηλεφώνησα για τα συλλυπητήρια…
Τον ρώτησα πόσων χρονών ήταν η συχωρεμένη και η απάντηση του Γιωργή ήταν μια στο καρφί και μια στο πέταλο…
«Ρε συ, μάνα κι ο πατέρας δεν έχουν ηλικία»!
Για την ιστορία, ο Γιάννης Φασούλας είχε πατήσει τα 85, αλλά ήταν κοτσονάτος, ασκούνταν καθημερινά κάνοντας το περπάτημα του και δυστυχώς το πλήρωσε ακριβά, όταν πριν από έξι μήνες τον κτύπησε ένα αυτοκίνητο στο δρόμο. Από τότε άντεξε επειδή είχε γερή κράση, αλλά δεν κατάφερε να ξανασηκωθεί και να συνέλθει και χθες το πρωί επήλθε το μοιραίο, αφού πρόλαβε να αποχαιρετήσει τα δυο παιδιά του: τον Παναγιώτη και τη Βίλη που ζει μόνιμα στον Καναδά.
Τη γυναίκα του, τη Μαρία την είχαν χάσει από το 2010 και ευτυχώς είχα προλάβει να την ευχαριστήσω, διότι από μια σατανική και αδιανόητη σύμπτωση κάποτε μου έδωσε ένα βιβλίο από το γυμνάσιο που κανείς δεν ξέρει πως είχε βρεθεί στα χέρια της…
Ε αφού διαβάσαμε τα ίδια βιβλία με τον συνομήλικο μου τον Πάνι, σπολλάτη μας!
Τον μπαμπά Φασούλα (που κηδεύεται σήμερα στις 14 :00 από τον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο νέο κοιμητήριο Γλυφάδας) τον έβλεπα συχνά στα γήπεδα και εκτός από κοτσονάτος, ελέω του επαγγέλματος του, φαινόταν και… τσεκουράτος! Ο γεννημένος στην Κοκκινιά των Γρεβενών, Γιάννης Φασούλας ήταν στρατιωτικός και λόγω των μεταθέσεων περιδιάβηκε όλη την Ελλάδα, αλλά σε πείσμα του αυστηρού στρατιωτικού ύφους του, ήταν πάντοτε ένας γλυκός και καλοσυνάτος άνθρωπος…
Ήταν επίσης ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο απευθύνθηκε ο κανακάρης του εκείνο το ιστορικό βράδυ της 5ης Νοεμβρίου του 1988, συνέπεσε μάλιστα ακριβώς τέτοια μέρα, μετά από τριάντα χρόνια να εκδημήσει εις Κύριον…
Οι δείκτες του ρολογιού μένουν καρφωμένοι σε εκείνη την ημερομηνία, που το Παλέ ντε Σπορ φιλοξένησε όχι απλώς ένα από τα πλέον αξιομνημόνευτα ντέρμπι ανάμεσα στον Αρη και στον ΠΑΟΚ, αλλά ένα από τα ιστορικότερα ματς στα χρονικά του παγκοσμίου μπάσκετ!
Δεν υπερβάλλω καθότι μέχρι εκείνο το βράδυ ο «Αυτοκράτορας» μετρούσε ογδόντα απανωτές νίκες εντός και εκτός έδρας έχοντας παραμείνει άτρωτος επί 45 ολάκερους μήνες!
Ο Αρης ήταν untouchable απ’ οποιαδήποτε ελληνική ομάδα από τις 2 Μαρτίου του 1985, όταν γνώρισε την ήττα από τον Πανιώνιο με σκορ 84-82 σε αγώνα που επαναλήφθηκε (λόγω της αναγνώρισης της παράβασης κανονισμών από τον ίδιο τον διαιτητή, τον Ανδρέα Τσαγκαμίλη) και μάλιστα κρίθηκε μετά από δυο παρατάσεις.
Τέσσερις μέρες αργότερα (6 Μαρτίου 1985), στην κανονική πλέον ροή του πρωταθλήματος ο Αρης επιβλήθηκε του ΠΑΟΚ με 76-75 και αυτή ενεγράφη ως η πρώτη νίκη στο μυθικό σερί που έφτασε στο 80-0, το οποίο τερματίσθηκε στο ίδιο γήπεδο και με τον ίδιο αντίπαλο!
Δεν θα το ξεχάσω ποτέ μου αυτό το ματς, άλλωστε το μετέδιδα στην ΕΡΤ και όπως όλοι όσοι βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο Αλεξάνδρειο αισθάνθηκα ως αυτόπτης μάρτυς ενός ιστορικού γεγονότος και ακόμη και μετά από τρεις γεμάτες δεκαετίες χρόνια έχω να το λέω πως ήμουν κι εγώ εκεί!
Την μεθεπόμενη ημέρα στον «Ελεύθερο Τύπο» έγραψα ότι τα τελευταία πέντε χρόνια ο Αρης έμοιαζε με τον Τεόφιλο Στίβενσον στα ντουζένια του: πέντε διότι ο ΠΑΟΚ είχε νικήσει τον Αρη για τελευταία φορά σε αγώνα πρωταθλήματος με σκορ 69-62 στις 6 Νοεμβρίου του 1983 (με προπονητή τον Χάρι Πάπας, σωστό τρελοκομείο) και έκτοτε υπέστη δέκα απανωτές ήττες, αλλά όπως παντού, έχει ο καιρός γυρίσματα…
Έτυχε λοιπόν η ιστορική νίκη του ΠΑΟΚ μετά από τις δέκα δικές του ήττες και το ασύλληπτο 80-0 του Αρη να επιτευχθούν με έναν άλλο Αμερικανό προπονητή, που επίσης ήταν σωστό τρελοκομείο: τον Τζον Νιούμαν, ο οποίος με το που ακούστηκε η κόρνα της λήξης παραφρόνησε εντελώς!
Ο Αρης αγωνιζόταν εκείνη την εποχή χωρίς τον Παναγιώτη Γιαννάκη που απείχε εξαιτίας οικονομικών λόγων και βρισκόταν σε διάσταση με τη διοίκηση και βεβαίως η απουσία του υπήρξε εμφανής.
Με το σκορ στο 78-79 ανέλαβε το κατέβασμα της μπάλας ο Μάικ Τζόουνς αναγκάζοντας τον Βασίλη Λυπηρίδη να βγει έξω από τη ρακέτα για να τον μαρκάρει. Ο Αμερικανός πήρε τον διάδρομο αστόχησε, αλλά γράπωσε το επιθετικό ριμπάουντ και 45 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη διαμόρφωσε το 78-81.
Οι Αρειανοί είχαν πολύ χρόνο στη διάθεση του, αλλά στα 34” αστόχησε ο Γιώργος Δοξάκης και στη συνέχεια δεν έκαναν φάουλ, τουναντίον άφησαν τον Τζον Κόρφα και τον Τζόουνς να αλωνίζουν με την μπάλα στα χέρια μέχρι να ακουσθεί η κόρνα της λήξης.
Στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ είχε αρχίσει ήδη το γλέντι, το οποίο συνεχίστηκε αργά το βράδυ σε κοσμικό κέντρο της πόλης, όπου μάλιστα η ζημιά ξεπέρασε τα τρία εκατομμύρια (σε δραχμές, όχι σε ευρώ). Στο επίκεντρο βρισκόταν ο Νίκος Βεζυρτζής που είχε κιόλας τα 42α γενέθλια του εκείνη την ημέρα και φώναζε «επιτέλους», ανακουφισμένος διότι επί των ημερών του ο ΠΑΟΚ μετρούσε δέκα απανωτές ήττες στο Πρωτάθλημα από τον Αρη.
Στην κορύφωση της αγαλλίασης του και με μπόλικη δόση υπερβολής συνέχισε λέγοντας ότι «έχω την ίδια ηλικία με τους παίκτες του Άρη»! Εκεί τόλμησα να τον διακόψω και να του επισημάνω ότι «ναι, αλλά ο Άρης δεν είχε τον Γιαννάκη» και τότε ο Νίκος Βεζυρτζής απάντησε με μια μυθική ατάκα…
«Δεν πα’ να παίξει και ο Γιαννάκης και ο Κωστάκης. Δεν ξαναχάνουμε από τον Αρη. Κηρύσσω απόψε την έναρξη της αυτοκρατορίας του ΠΑΟΚ»!
Εδώ λοιπόν μπαίνει στο κάδρο ο συχωρεμένος ο Γιάννης Φασούλας. Μέσα σε αυτό το καθ’ όλα… Διονυσιακό σκηνικό και στην περιρρέουσα αλλοφροσύνη ο Πάνι είχε μείνει μονάχα με το σπασουάρ και τις κάλτσες του καθώς κάποιοι πρόλαβαν να του αρπάξουν τη φανέλα και το σορτσάκι, και την ώρα που είδε τον πατέρα του έξω από τα αποδυτήρια έβγαλε το κεφάλι του από τη μισάνοιχτη πόρτα και του φώναξε…
«Μπαμπά φέρε ένα ουίσκι»!
Δεν ξέρω εάν ο πατέρας εκτέλεσε την παραγγελιά, δεν το θυμάμαι, ούτε τον ρώτησα όσες φορές τον ξαναείδα από τότε. Πάντως ο γιος του δεν χρειαζόταν να πει για να… κελαηδήσει και ιδού η απόδειξη στο επόμενο κλικ της σκηνής, έξω από τα αποδυτήρια…
«Εγώ και ο Νίκος ο Σταυρόπουλος είμαστε οι πιο τυραννισμένοι από το κατεστημένο του Αρη και αυτή τη νίκη την περιμέναμε χρόνια. Τώρα όμως χρειάζεται προσοχή για να μη χάσουμε από τον Ιωνικό Νικαίας και τα Ασπρα Χώματα»!
Εκείνο το καθ’ όλα ιστορικό ματς διεξήχθη το Σάββατο και την Τρίτη έσκασε μύτη για πρώτη φορά στα περίπτερα το περιοδικό «Τρίποντο» με το οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές φίλων του μπάσκετ. Λόγω του μεγάλου τιράζ και να μην υπάρξει καθυστέρηση το εξώφυλλο τυπώθηκε από πριν, χωρίς να περιλαμβάνει το σκορ του ντέρμπι και η φωτογραφία με τον Γκάλη και με τον Φασούλα είναι προϊόν φωτομοντάζ. Βεβαίως στις εσωτερικές σελίδες υπήρχε αναλυτικό ρεπορτάζ για τη νίκη του ΠΑΟΚ και τον τερματισμό του ρεκόρ του Αρη, με τίτλο τη δήλωση του Φασούλα, «Μπαμπά, φέρε ένα ουίσκι»!
[ad_2]
Source link
