Σάλλας κατά Στουρνάρα για τον ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδος

Ευθείες βολές για τον ρόλο της Τράπεζας της Ελλάδος και τις ευθύνες του διοικητή Γιάννη Στουρνάρα για τη συρρίκνωση των τραπεζών από τον Μιχάλη Σάλλα, με άρθρο του στο protagon.gr. Όπως είναι γνωστό οι σχέσεις των δύο ανδρών είναι τουλάχιστον «κακές» και η μεταξύ του κόντρα μετράει πολλά χρόνια και επεισόδια – και είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει συνέχεια του σίριαλ.

Από τον τίτλο του άρθρου του τραπεζίτη Μιχάλη Σάλλα («Ο ρόλος των εποπτικών αρχών στη συρρίκνωση των τραπεζών») εύκολα γίνεται αντιληπτό προς ποια κατεύθυνση στρέφονται τα βέλη.

«Αναπτύχθηκε (για τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα) μία λανθασμένη και τιμωρητική αντίληψη, που όπως φάνηκε εκ των υστέρων, δεν την είχαν μόνον οι ξένοι αλλά και η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία όχι απλώς την ανέχθηκε αλλά και την υποστήριξε. Αν από τότε είχαν γίνει οι σωστοί χειρισμοί αλλά και αργότερα, αν η ΤτΕ είχε στηρίξει λύσεις αποτελεσματικές,  το τοπίο σίγουρα θα ήταν σήμερα διαφορετικό», αναφέρει στο άρθρο του.

Σύμφωνα με τον Μιχάλη Σάλλα, τα μεγέθη των συστημικών τραπεζών την τελευταία τετραετία ακολουθούν τροχιά ελεύθερης πτώσης, επιβεβαιώνοντας σειρά αναλυτών που υποστηρίζουν ότι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το τραπεζικό σύστημα δεν ευθύνονται μόνον η μεγάλη ύφεση , οι τράπεζες και οι κυβερνήσεις αλλά και οι  εποπτικές αρχές των πιστωτικών ιδρυμάτων.

«Οι αρχές ήταν εκείνες που κλήθηκαν να δώσουν τις λύσεις, σχεδίασαν τα πλάνα διάσωσης ενώ είχαν και μεγάλο μέρος της ευθύνης της εφαρμογής τους,  αφού ουσιαστικά πήραν επάνω τους την εταιρική διακυβέρνηση και τη διοίκηση των τραπεζών» τονίζει ο Μιχάλης Σάλλας που ως πρόεδρος της Πειραιώς είχε, όπως είναι λογικό πλήρη εικόνα των διεργασιών που γίνονταν στο παρασκήνιο πολύ πριν εξελιχτούν σε θρίλερ οι επιλογή προέδρων και διευθύνοντα συμβούλου στις δύο μεγάλες τράπεζες (Πειραιώς και Εθνική)

«Στο τέλος μετέτρεψαν τις τράπεζες κυρίως σε πλατφόρμες διεκπεραίωσης συναλλαγών και αυτό που πέτυχαν είναι η αέναη ανακύκλωση της κρίσης και παραθέτει  τα στοιχεία των ισολογισμών  (30 Ιουνίου 2014 ως τις 30 Ιουνίου 2018) που καταδεικνύουν τη συρρίκνωση των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών.

Ο Μιχάλης Σάλλας δεν παραγνωρίζει ότι ο τεράστιος όγκος των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (NPEs), η φυγή των καταθετών, τα capital controls και οι μειωμένες χορηγήσεις έχουν δημιουργήσει ασφυκτικό κλοιό που πνίγει τις τράπεζες. Είναι προβλήματα -όπως αναφέρει- που ξεκίνησαν με την κρίση και εξελίσσονται εξελίσσονται σε χρόνιες κακοήθεις καταστάσεις, καθώς δεν αντιμετωπίστηκαν έγκαιρα και αποτελεσματικά.

Ωστόσο, «Μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρουν οι αστοχίες πολλών, συμπεριλαμβανομένων και των θεσμών που δεν βοήθησαν με τις αποφάσεις τους εκείνη την περίοδο. Ασφαλώς όμως τα προβλήματα επιδεινώθηκαν κυρίως από τις προβληματικές παρεμβάσεις των εποπτικών αρχών, από τα μέσα του 2014 και μετά.  Κατ’ επανάληψη, από διοικήσεις ελληνικών τραπεζών, ήδη από το καλοκαίρι του 2014, διατυπώνονταν προτάσεις για την αντιμετώπιση των NPEs, οι οποίες λάμβαναν υπόψη τόσο το moral hazard (σ.σ ηθικό κίνδυνος) όσο και την ελληνική πραγματικότητα, με στόχο να περιορίσουν τις ζημιές  αλλά και να δώσουν προοπτική. Προσέκρουαν όμως συνεχώς στις αντιδράσεις του SSM και ιδιαίτερα της Διοίκησης της Τράπεζας της Ελλάδος».

»Αναπτύχθηκε μία λανθασμένη και τιμωρητική αντίληψη, που όπως φάνηκε εκ των υστέρων, δεν την είχαν μόνον οι ξένοι αλλά και η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία όχι απλώς την ανέχθηκε αλλά και την υποστήριξε. Αν από τότε είχαν γίνει οι σωστοί χειρισμοί αλλά και αργότερα, αν η ΤτΕ είχε στηρίξει λύσεις αποτελεσματικές,  το τοπίο σίγουρα θα ήταν σήμερα διαφορετικό» αναφέρει ο Μ.Σάλλας και επικαλείται πρόσφατο άρθρο στο Bloomberg το οποίο επιρρίπτει μέρος της ευθύνης στις εποπτικές αρχές και προτείνει πιο ρηξικέλευθα μέτρα για να σπάσει ο φαύλος κύκλος.

Ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος τραπεζίτης αναλύει τους λόγους για τους οποίους οι εποπτικές αρχές απέτυχαν κυρίως γιατί οι πολιτικές τους έριξαν το βάρος στην διαχείριση των «κόκκινων» δανείων σε βάρος τον χορηγήσεων όταν «παραδοσιακή πηγή εσόδων των τραπεζών είναι η χορήγηση  δανείων. Αυτά αποτελούν ή πρέπει να αποτελούν το κύριο όγκο των εσόδων τους. Στην τετραετία, οι καθαρές χορηγήσεις μειώθηκαν στα 147,189 δισ. ευρώ από 219,698 δισ. ευρώ.» 

»Κατέγραψαν δηλαδή μία μείωση 33% σε σύγκριση με τον Ιούνιο του 2014, πού είναι μία πολύ χαμηλή βάση σύγκρισης, αφού και τότε οι χορηγήσεις ήταν πολύ μειωμένες μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης, της μεγαλύτερης που έχει βιώσει η χώρα, μεταπολεμικά τουλάχιστον. Το αποτέλεσμα είναι τα καθαρά έσοδα από τόκους να πέσουν κατά 31,25%, υποχωρώντας στα 2,877 δισ. ευρώ από 4.185 δισ. ευρώ, γεγονός που περιορίζει ακόμα περισσότερο τις τράπεζες στις προσπάθειες εξυγίανσης τους.»

Ο Μ. Σάλλας επισημαίνει επίσης ότι η μονότονη επίρριψη ευθυνών στις παλαιές διοικήσεις των τραπεζών -οι περισσότερες από τις οποίες έχουν αποχωρήσει χρόνια τώρα- αδυνατεί να σκεπάσει την αστοχία  χειρισμών των ρυθμιστικών αρχών.

Τέλος καλεί την Τράπεζα της Ελλάδος να περιοριστεί στον εποπτικό της ρόλο, φροντίζοντας την εταιρική της διακυβέρνηση, επαναφέροντας τη λειτουργία της εκτελεστικής επιτροπής της και επιτρέποντας στις διοικήσεις των τραπεζών να ασκήσουν το έργο τους.